Drugi w kolejności argument wydaje mi się najistotniejszy. Obdarowując kogoś kolorowanką dajemy nie tylko przedmiot, ale uruchamiamy cały artystyczny potencjał. Być może od tej pierwszej kolorowanki rozpocznie się u dziecka prawdziwa pasja do sztuki? Polubi rysowanie, zacznie kombinować z innymi mediami i zostanie cenionym artystą, projektantem lub dyrektorem artystycznym? Może dorosła osoba, która od lat nie miała kredek w rękach przypomni sobie, że kiedyś uwielbiała malować i zyska satysfakcjonujące hobby lub nawet drugie źródło dochodów? Poza tym, kolorowanie jest po prostu niezwykle relaksujące i pomaga zredukować stres, a już na pewno jest dużo lepsze niż siedzenie przed telewizorem! Jak wiadomo najtrudniej jest zrobić pierwszy krok. Często biała kartka sprawia, że nie wiemy od czego zacząć i czujemy się onieśmieleni. Poprzez kolorowanie można oswoić się z kolorami, kompozycją i poćwiczyć operowanie różnymi przyborami plastycznymi. I to w jaki przyjemny sposób! Oczywiście kolorowanie samo w sobie również może być bardzo kreatywne. Wystarczy spojrzeć na instagramie na take hasztagi jak #colouralong lub #buddycolor. W ten sposób swoje prace oznaczają osoby, które wspólnie albo osobno kolorują taki sam rysunek i wstawiają na ig „do porównania”. Zazwyczaj efekty końcowe bardzo różnią się od siebie. Nie chodzi mi tutaj o wartościowanie, że któryś jest lepszy czy gorszy, ale jednak każda osoba ma inne wyobrażenie, lubi inne kolory, ma w głowie inną historię związaną z rysunkiem. I to jest cudowne! Dlatego dając komuś w prezencie kolorowankę otwierasz przed nim możliwości rozwijania pasji, ale też dostarczasz przeżyć estetycznych i otwierasz furtkę dla wyobraźni.